Okumaya geciktiğim kitaplarım var benim.
Ya varlığını geç fark ettiğim ya da, kitaplığımda durduğu halde okuma sırasının geç geldiği kitaplar.
Nedense böyle kitapları, eski bir dostla özlem giderircesine hızla okurum.
Bittikten sonra da elimden geldiğince paylaşırım, herkesin okumasını isterim.
Onca Yoksulluk Varken de böyle bir roman oldu benim için. Romain Gray'in Emile Ajar takma adıyla yazdığı ve kendisine yıllar önce Goncourt Ödülü kazandıran bir roman Onca Yoksulluk Varken.
Annesini hiç görmemiş, babasının varlığından bile haberi olmayan bir çocuktur Momo. Asıl adı Muhammed'dir, Arap'tır. Hayata 1 - 0 mağlup başlayanlardandır ama henüz farkında değildir.
Kendi durumunda olan pek çok çocuğa bakmayı görev edinmiş Musevi Madam Rosa'nın yanında büyümektedir.
Madam Rosa eski bir fahişedir ve kendi durumunda olan kadınların doğrup bıraktıkları çocukları büyütmektedir.
Momo on yaşındadır. Dünyaya çocuk gözleriyle bakmaktadır. Roman boyunca dünyaya onun gözlerinden bakmayı okur da öğrenir.
Yaşlı Madam Rosa'yla küçük Arap çocuğun dostluğunu kimi zaman gülerek, kimi zaman hüzünle okuyorum şimdilerde.
Okumadıysanız mutlaka öneririm.
Roman Vivet Kanetti'nin şahane çevirisiyle zaten kendini okutuyor.
Kitabın girişindeki şu cümle benim için nokta vuruşu oldu belirtmek isterim :
" Sevdiğin yüzünden deli oldun dediler, yaşamın tadını yalnız deliler bilir " dedim .
Okumaya geçiktiğim kitaplar çoktur benimde. Hatta dönem dönem keşke bunu daha önce okusaydım dediğim.
YanıtlaSilKeyifli okumalar...
Gülşah'cım sağol canım, önemli olan geç de olsa okumkatır bence, sevgiler çok ...
Silgidiyorum,
YanıtlaSilkoşa koşa kitaplar alıyorum. bazılarını aldığımdan çok sonra okuyorum çünkü daha evvel söz verdiklerim oluyor. yine öyle kitaplığım okumamı bekleyen kitaplarım ile dolu.
:)
"onca yoksulluk varken" kapağına vurulmuştum ben de kitabın. bazen olur bana, o kapaktaki fotoğraf, kitabın içine çekiverir ya. öyle bir şey işte.
henüz edinmedim. her gittiğimde kitapçıya bakar dururum.
ama diğerlerini okumayı bitirmeden edineceğim gibi görünüyor kitabı :)
anakara'dan sevgiler.
Ben de aynen böyleyim işte. Olsun okuoruz ya önemli olan bu bence. Ben de sevgilerimi gönderiyorum Antalya'dan :))
Silbu kitabın bende yeri ayrıdır. (hatta ben de bir şeyler yazmıştım: http://nezlelikarga.blogspot.com/2009/10/onca-yoksulluk-varken-romain-gary.html )
YanıtlaSilbu kitapla buluşan başkalarını görünce çok hoşuma gidiyor. çevirisi harikaydı gerçekten.
sevgiler.
Ben açamadım verdiğin linki:((
SilÇok beğenerek okudum kitabı, sevgiler :)
bu hafta alacağım bir kitap vardı, şimdi iki oldular.
YanıtlaSilteşekkür ederim.
Keyifli okumalar o zaman, sevgiler ...
Silmuhakkaklar listeme itina ile ekledim, bugüne kadar tanışamadığıma üzüldüm, teşekkürler paylaşım için:)
YanıtlaSilBen teşekkür ederim, okuyup katkıda bulunduğun için, sevgiler ...
SilGerçekten çok güzeldi Özlemcim, burada bir kez taha tanık olduğum için teşekkürler.
YanıtlaSilBen çok severek okudum Nur'cum, ben teşekkür ederim :)
Silokumaya geç kaldığımda pişmanlık duyduğum kitaplar vardır benim de..
YanıtlaSilKitaplar üzerine konuşmayı seviyorum, kitap okuyan herkesi seviyorum..Bu kitabı da sevdim, yeni bitirdim. Blogumda paylasacaktim bir bakayim hakkinda neler yazilmis dedim. Romain Gary'nin okudugum bu dorduncu romani, okumadiysaniz Şafakta verilmis sozum vardi kitabini siddetle tavsiye ederim. Kendisinin bende yeri ayridir.
YanıtlaSil