BANGIR BAGIR FERDİ ÇALIYOR EVDE ...

Açık konuşmam gerekirse ben bu kitabı okuma konusunda çok
ön yargılıydım.

Adı bana hiç çekici gelmedi çünkü.
Nedenine gelince; yıllar önceydi; üniversite sınavlarına hazırlandığım dönemlerdi. Oturup bilmem ne kadar test çözmem gereken dönemlerdi. Bir de liseyi bitirme telaşı içindeydim.

Ne zaman, özellikle test kitaplarımı elime alsam, alt kattaki komşumuz gerçekten bangır bangır Ferdi ve Orhan Baba şarkıları çalardı.
Haa bir de o dönemde  İbrahim Tatlıses yeni meşhur olmuştu.
Ayağında Kundura ve Sabuha şarkıları da komşumun dinlediği şarkılar arasındaydı !!!!

Ben bu yüzden bu müzik türünü hiç sevemedim ...

Blog sayfalarında kitapla ilgili çok güzel anlatımlar okudum sonra.
 Blog arkadaşlarımın okuduğu kitaplar, kitap almamda referans olurlar bana. Kitap hakkında biraz da internette araştırma yapınca, bu kitabı okumam gerektiğine karar verdim.

Bu gün D&R'da aradım, bir tane kalmıştı aldım ve okumaya başladım. Kitaba başlar başlamaz 55. sayfaya geldim ve az önce bitirdim. Hemen düşüncelerimi yazıp paylaşmak istedim.

Kitapta on dört tane sıcacık öykü var.
Öykü okumayı her zaman sevmişimdir.
Bir kaç sayfa sonra biteceğini bilirsiniz, bitsin istemezsiniz.
O bir kaç sayfaya kocaman hayatlar sığmıştır aslında; okurken fark edersiniz.
Sonları bazen buruk bir tebessüm, bazen hüzün bırakır yüzünüzde. Kimi zaman bir kaç damla göz yaşı gözlerinizde.

Ben bu öykülerde hepsini buldum. Beni  etkileyen bir şey daha var. Yazarla yapılan bir söyleşide yazar;  bu öyküleri bir gün kitap olacağını düşünmeden yazdığını söylüyor. Naçizane öykü denemeleri yazan beni bu cümle çok heyecanlandırdı.

Kitap tanıtımlarını çok uzatmayı sevmiyorum. Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde şahane bir öykü kitabı.
Ben tanıtsam da tanıtmasam da öykü severler bu kitabı kesinlikle kaçırmayacaklardır, belki de çoktan okumuşlardır ...