İSTANBUL KIRMIZISI

Evimizin yakınlarına açılan alışveriş merkezi beni en çok D&R açısından mutlu etti.

 D&R'da her aradığım kitabı bulamam ben, yeni çıkanlar ise hemen her köşeye yayılır.

İstanbul Kırmızısı da bunlardan biri oldu. 

Ferzan Özpetek, Cahil Periler'le tanıdığım bir yönetmen. Tüm filmlerini de çok severim. 

Onun adının geçtiği kitabı görünce, eski bir dosta farklı bir şehirde rastlamış gibi sevindim. Tereddütsüz kitabı aldım. Yanında da Kapalı Çarşı Cinayeti'ni aldım. Kapalı Çarşı Cinayeti de bir ilk roman olduğu için ilgimi çekti.

Eve gelir gelmez, İstanbul Kırmızısı'na başladım. Başlamak için iki önemli nedenim vardı. 

İlki; dedim ya eski bir dostla farklı bir coğrafyada karşılaşmış gibiydim. 

İkinci neden; kitabın içinden İstanbul geçmesiydi.

Böyle de tuhaf bir huyum var benim. Bir kitap içinde İstanbul geçiyorsa; mutlaka kitaplığıma giriyor.

Bunun nedeni belki özlem, belki İstanbul'un doğup büyüdüğüm şehir olması ... bilemiyorum. 

Sayfalar ilerledikçe İstanbul ve özellikle Marmara Denizi ile ilgili cümleler başlangıçta hoşuma gitti.

" İstanbul'dan sonra başka denizler sevdim ...

Ama suyun cilaladığı, kıyıda bulduğum taş misali içimde taşıdığım deniz, ilk gençliğimin denizidir. Marmara Denizi'dir. "

Ancak kitabın içinden İstanbul geçmesi kitabın çabuk okunmasını sağlasa da, kitapla ilgili bence eksik bir şeyler var. 

Konu çok dağılmış. Konu güzelken, daha iyi hale gelecekken  kısa tutulmuş. Okur bu nedenle kendini havada kalmış gibi hissedebilir.

Gezi olaylarına yapılan vurgu ve İstanbul tasvirleri güzeldi ama romandan çok kısa film tadında bir kitap olmuş İstanbul Kırmızısı.

Sunumu ve görünümü şahane bir pastanın aslında o kadar da şahane olmadığını anlamak gibi bir duyguya kapıldım kitap bittikten sonra. 

En iyisi bir Ferzan Özpetek filmi bulayım kendime ... Bir de Kapalı Çarşı Cinayeti'ne başlayayım. 

O da bir sonraki yazımın konusu olsun ...